header foto header foto header foto
header foto header foto header foto
header foto header foto header foto
 
Mededeling

In memoriam - Jørgen van Bosse

Nieuws afbeelding 4-12

De dinsdagavonden op veld 2 van de LHC zullen niet meer hetzelfde zijn. Geheel onverwachts en veel te vroeg hebben we afscheid moeten nemen van Jørgen van Bosse, de geliefde trainer en coach van Veterinnen B. 

Terwijl Jørgen voor zijn werk in Frankrijk was om hout in te kopen, werd hij onwel. En als gevolg van zijn ernstige hersenbloeding is hij 15 dagen later, op 23 november, omringd door liefde overleden op 58-jarige leeftijd in het bijzijn van zijn aanstaande echtgenote en zijn kinderen. Een groot verlies, waarin wij diep meevoelen met de familie. Ook wij - als club, als team, als personen - gaan hem ontzettend missen. Op het veld, langs de lijn, op de achtergrond met al zijn hockey-ervaring en hockeyhart en bij al die andere momenten.

 

Jørgen was eigenlijk nog maar net gesetteld in Lochem, toen hij ruim twee jaar geleden door zijn buurvrouw werd gestrikt om haar team te gaan trainen. Jørgen had hier immers de juiste papieren voor: hij had jarenlange ervaring met het trainen en opleiden van talentvolle dameshockeyteams. Dan kon hij vást van dit trainingsteam, bestaande uit dames die ofwel jaren geleden hadden gehockeyd of zelfs nieuw waren op het hockeyveld, een topteam maken. Trainen met Jørgen betekende elke week door weer en wind, zomer en winter. Behalve als hij met vakantie was. Dan meldde hij zich toch op dinsdagavond, vaak met een borrelfoto: "Groeten van de trainert".

 

Bescheiden als hij was zou Jørgen het zelf vast nooit hardop gezegd hebben, misschien niet eens gedacht, maar hij heeft zo'n waardevolle rol gespeeld in de vorming en ontwikkeling van ons als team. Ontzettend trouw stond hij vaste prik op dinsdagavond op het veld. "In de wei", zoals hij dat zelf noemde. Met zijn eigen materialen, fris gewassen hesjes, altijd een reserve hockeystick in de achterbak voor wie in de hectiek van de avondspits van huis gegaan voor de hockeytraining zonder stick nota bene.

 

Bij de start van onze trainingen in 2020 begon hij bij de basis: wat voor vlees had hij in de kuip? Geen van ons had gedacht dat we een jaar later in de competitie zouden staan. Hij stoomde "zijn kippetjes", zoals hij ons liefkozend of misschien wel gekscherend noemde, hiervoor klaar. En zelfs op veel van de vrijdagavonden van de 7-7 competitie stond hij langs de lijn. Hij droeg ons op om vooral te genieten. En stiekem zagen we hém genieten. Van onze eerste gewonnen wedstrijd. Van tóch die ene goal maken in een onmogelijke wedstrijd ("Mentaal gewonnen. Trainert is trots.", schreef hij als update in de teamapp voor wie er niet bij kon zijn). Van ons geklaag. Van ons gejuich. En van de derde helft. Tussen de meer dan 20 dames stond onze trainert zijn mannetje, ook tijdens de teamuitjes. Toen wij ons competitie-avontuur vervolgden en ons beseften dat we hem daar écht bij wilden hebben, besloten we hem een LHC-vest cadeau te doen met daarop Coach Van Bosse. Dan kon hij daar in ieder geval niet meer omheen.

 

Al die 20, soms zelfs 23 dames, zo verschillend in karakters, ervaring, talenten; zoveel wensen, zoveel eisen. En hoe veroverde hij dan dat plekje in al onze harten? Jørgen had oog voor ons, zag ons stuk voor stuk. En zette ieder van ons in haar kracht. Bij de een onzekerheid. Een ander die juist een push nodig had. Soms wat relativeren. Dan de discussie aangaan. Vertrouwen geven. Lucht klaren met een grapje. En altijd op zijn eigen, relaxte manier.

 

Het afscheid van Jørgen komt veel te vroeg en doet pijn. We zijn enorm verdrietig dat we hem nu al moeten missen. En tegelijkertijd dankbaar dat we hem hebben mogen kennen.

 

We wensen zijn familie en naasten heel veel kracht en sterkte toe, 

namens het voltallige team Veterinnen B, mede namens het bestuur van de LHC