GEEF DE STICK DOOR.... 5 vragen aan Piet de Kant

Wie zorgt ervoor dat de velden er altijd keurig bij liggen en hoeveel tijd gaat daar in zitten? Wie regelt de administratie of de inkoop van materialen? Wie plant de wedstrijden en regelt er scheidsrechters? Deze rubriek laat je kennis maken met onze vrijwilligers. Julius Kayser gaf in februari de stick door aan Piet de Kant:

Julius, bedankt voor het doorgeven van de stick.
Mijn naam is Piet de Kant en ik ben 62 jaar, getrouwd met Gerdina, heb 2 kinderen (Roene en Nynke) en ben een heel gelukkige opa van Liz, Noud en Ferre.
Van oorsprong ben ik Leraar Lichamelijke opvoeding en heb daar naast Economie en Marketing gestudeerd. Op dit moment werk ik als Manager bij Aventus (MBO College) en geef leiding aan de School voor Toerisme en Recreatie en de School voor Mediavormgeving)

In 1988 zijn wij met ons toen nog jonge gezin in Lochem komen wonen.
Door onze buren Eppo en Loes van Bolhuis werd Roene al heel snel meegenomen naar de hockeytraining, Nynke volgde 1 jaar later. Dat was de start voor mij om ook actief binnen de club te worden. Mijn eerste trainingen heb ik gegeven aan de jongste jeugd van 7-8 jaar. Toen kenden we dus nog geen Kabouters en Benjamins en mocht je pas vanaf 7 jaar op hockey.
In de volgende jaren heb ik alle categorieën van de jeugd getraind. Uiteindelijk ben ik een jaar of 4 trainer geweest van Heren 1 en daarna van Dames 1. Ja, ook in die tijd (98-99) zijn wij met de Dames gepromoveerd naar de 2e klasse!!
Jarenlang ben ik zelf ook actief geweest als speler van Veteranen B. Niet direct mijn hockeykwaliteiten kwamen daar goed naar voren, maar vooral mijn gevoel voor theater en drama. Dit bezorgde mij dan ook de bijnaam de "fladderende fazant”. Ooit werden toen de legendarische woorden uitgesproken: je kunt voor het amusement naar de schouwburg, maar je kunt ook naar Veteranen B gaan kijken. Jullie vragen mij om hoogtepunten. Nou dat is er een van.

Vanaf 1992 tot 1998 ben ik lid geweest van het bestuur van de LHC. In dit "post Rob Back” tijdperk was gestart met de bouw van het huidige clubhuis en werd ons 1e kunstgrasveld aangelegd. Een hectische en moeilijke periode, omdat de 1e kunstgrasmat niet goed was gelegd en die moest er na een jaar ellende weer volledig worden uitgehaald. Dit was een periode waarin er veel "deskundigen” binnen de club rondliepen, die duidelijk wisten wat er door Bestuur , Sar en Commissies aan fouten waren gemaakt. Wat een hoogtepunt voor de club zou worden, leidde in eerste instantie tot een dieptepunt. Het is daarna goed gekomen en we zijn van ruim 200 leden uitgegroeid tot 300- 400 leden. De afgelopen jaren hebben we zelfs ruim 600 leden gehad! Als TC hebben we in deze jaren ook de 1e versie van het Technisch beleidsplan opgesteld.

Als bestuurslid was ik Voorzitter van de Technische commissie. In deze jaren heb ik samen met Yvonne van de Horst elk jaar schouder aan schouder gezeten, om met een planbord in ons midden de teams samen te stellen. Jaren waarin de club ging groeien. Zelf aan de "bovenkant” hadden we 3 Heren en 2 Dames teams. Uit deze tijd stamt ook de 1e lichting trimmers onder leiding van Anke Prins. Dat alles bracht ons er toen toe om te starten met de jongste jeugd: de 6-jarigen. Het was toen 1996. Ik herinner me nog dat er vanuit de Hockeybond werd gevraagd om een demonstratietraining in Zwolle te geven. Tijdens deze Bondsdag werd door leden van zusterverenigingen kennis gemaakt met hockey voor 6 jarigen. Voor mij als trainer natuurlijk een hoogtepunt. Nu hebben we zelfs al programma’s voor Kabouters (4 en 5 jarigen).

Mooie momenten:
Dat zijn er vele en hierboven heb ik er al een paar benoemd. Ik noem er nog een paar:
• Kampioenschap Dames 1 en promotie naar de 2e klasse.
• Prachtige feesten en de promotie van Veteranen B
• De hoogtestages (wintersport) met veteranen B in Oostenrijk (Gerlos)

Maar het meest waardevol heb ik altijd gevonden, dat je eigenlijk als gezin lid bent van een club. Samen met vrouw en kinderen "loop” je door de jaren van de club. Dit verbindt.
Voor mij is elke zaterdag weer een hoogtepunt om met blije en nog onbevangen kinderen een uur te mogen hockeyen. Daarbij is het fantastisch om te zien, dat alle hulptrainers, die nu rondlopen, ooit bij mij als 6 jarige zijn begonnen. Je wordt ouder papa!!!! Dat laatste blijkt zeker uit het feit, dat ik inmiddels ook de Veterinnen Zondag train. Gevraagd door mijn eigen dochter Nynke, die inmiddels ook weer is gaan hockeyen.

De LHC is een prachtige vereniging, maar we zijn in de afgelopen jaren qua invulling van taken en portefeuilles wat doorgeschoten. We hebben niet alleen veel commissies en coördinatoren , maar we hebben ook complete Managementteams gebouwd rond 3-tal, 6-tal, 8-tal en 11 tal. De portefeuilles zijn goed verdeeld.
De een is verantwoordelijk voor het rijschema, de andere voor de opstelling en weer een ander is verantwoordelijk voor de "muzikale fruitmand” in de rust. Het allermooiste is, als de wedstrijd is begonnen, want dan staan alle meegereisde supporters op als coaches en roepen in koor allerhande tegenstrijdige commando’s naar de jonge spelers en speelsters, die vervolgens in blinde paniek de verkeerde kant oprennen of de verkeerde actie uitvoeren.
Kijk dat is hockey. Dat is sport en sport is emotie. Laten we dat vooral zo houden en er ongelooflijk van genieten.

Ik geeft de stick door aan Eva Kuijl. Zij is een prachtig talent, als jonge trainster (Kabouters) van deze club.

Groeten van "Piet van de Hockey”